Co nieco o słonecznikach:)
Słoneczniki
to kwiaty utożsamiane ze słońcem. Od świtu, aż po zmierzch wędrują za jego
ciepłym i życiodajnym blaskiem. Po nastaniu nocy odwracają się na wschód, by o
poranku znów rozpocząć wędrówkę.
Już
starożytni Inkowie i Aztekowie docenili piękno i niebywały wdzięk słoneczników,
dostrzegając w nich nadprzyrodzoną siłę. Kapłanki Azteków wiły z nich wianki,
którymi były ozdabiane, a ich szamani wierzyli, że słonecznik zapewnia
długowieczność siłę i zdrowie. Słonecznik uprawiano przez stulecia w Chinach i
Grecji, gdzie poświęcono go Bogu Słońca. Również w kulturze Majów uważano
słonecznik za kwiat o niezwykłej mocy, przypisując mu magiczne cechy płodności
i świętości. W północnym Meksyku słoneczniki hodowano już dwa tysiące lat
p.n.e.
Pierwszym europejczykiem, który ujrzał słonecznik i sprowadził go na stary
kontynent, był hiszpański konkwistador Francisco Pizarro.
Początkowo słonecznik traktowany był w Europie jako typowy kwiat ozdobny.
Stanowiąc niezwykle popularną dekorację ogrodów dworskich i pałacowych, nieco
później zadomowił się w wiejskich obejściach, wiele lat później nauczono się
wyskubywać jego nasiona.
W 1840 roku rosyjski rolnik Bokarew jako pierwszy w Europie wytłoczył olej
słonecznikowy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz